Toen ik zeven jaar geleden in de overgang kwam had ik veel moeite om mijn draai te vinden. Kleine moeilijkheden voelden als behoorlijke tegenslagen. Regelmatig had ik huilbuilen en voelde ik mij eenzaam. Slopend. Ik had het gevoel dat ik voor de buitenwereld met een masker op liep. En dat terwijl ik altijd een leuk mens ben geweest. Tijdens de overgang voelde ik me regelmatig een chagrijn die niets van zichzelf snapte.

 

Gelukkig was ik niet alleen. Vriendinnen en collega’s herkenden zich in mijn stemmingswisselingen en onzekerheid. Doordat ik er met mijn directe omgeving over heb kunnen hebben is het bij minder heftig geworden. Af en toe bekruipt het me nog steeds, maar des te ouder ik werd en de overgang vervaagde werd het ook steeds minder. De enige tip die ik kan geven is om jezelf open te stellen en durf te delen. Ondanks dat het op sommige dagen uitzichtloos leek, is er voor ons vrouwen licht aan het einde van de tunnel.

​

Marian